بیایید این را شخصی کنیم .....

​

پدرم، "پدر" به عنوان یک پزشک از بوپال آموزش دید. در سال 1961، او به انگلستان سفر کرد تا حرفه پزشکی را دنبال کند. قبل از رفتن به او "قوانین طلایی" توسط والدینش داده شد. سیگار نکشید، مشروب نخورید و با یک زن انگلیسی ازدواج نکنید. تنها کت و شلوارش را پوشیده بود، یک کت و شلوار قرمز. او در گرینوک اسکاتلند به پایان رسید.

​

پنج سال بعد، او با یک جعبه سیگار برگ در جعبه اش، یک بطری ویسکی از معافیت مالیاتی و یک همسر اسکاتلندی، مادرم، به هند بازگشت. مهمتر از آن، او به عنوان یک متخصص قلب با MRCP بازگشت، در آن روزها یک دستاورد بزرگ به حساب می آمد.

او در ادامه مرکز پزشکی تالوار را در زمینه ایجاد شهرت به عنوان یک پزشک صادق و شایسته تأسیس کرد. حتی امروز که سال ها از مرگ او می گذرد، تعداد کسانی که از پدرم به گرمی صحبت می کنند شگفت انگیز است.

​

می گویند پشت سر هر مرد موفقی یک زن موفق است. مادرم همان زنی بود که پشت سر پدرم ایستاده بود. این زن اسکاتلندی، امروزه بیشتر از بسیاری از هندی ها هندی است. او در نقش یک مدیر، مدیر، خانه دار کامل... ... او با مرکز مانند نوزاد خود رفتار می کرد. حتی امروز مردم مادرم را به یاد می آورند که بالای سر کارکنان خانه ایستاده بود و هر روز ساعت 7 صبح مرکز را تمیز می کرد.

​

امروز نسل بعدی این بیمارستان را اداره می کند. بریتانیایی ها پسرش را با همسر انگلیسی اش منهای سیگارهای مستعار "من" بازگرداندند. ایده ها تغییر کرده، روش ها تغییر کرده است، اما صداقت و درستی این نهاد پابرجاست.

بالاخره پایه و اساس را پدر و مادرم گذاشتند.  

​